Από τον Μπρεχτ στα παιδιά μας // ΒΙΝΤΕΟ

Μετά από δύο χρόνια τριγυρίσματος της ιδέας και αναζήτησης εφικτής επαγγελματικής λύσης για μια πιο αξιοπρόσεκτη παρουσίαση, τελικά εν μέσω διακοπών του Πάσχα, περικυκλωμένη από τα ανοιχτά τοπία των Κυθήρων και καλούς φίλους με παρακινητική όρεξη, κατόρθωσα (κατορθώσαμε!) να γυρίσουμε το βίντεοκλιπ του κομματιού "Από τον Μπρεχτ στα παιδιά μας".

Ύστερα από μια ημέρα γυρισμάτων και αρκετές ώρες μοντάζ ώστε κάθε ταινία που βλέπω στη συνέχεια να ψάχνω αφηρημένα πού να κόψω τα πλάνα της, το αποτέλεσμα δεν θα διεκδικήσει εύσημα για τον εξοπλισμό (aquapix καμερούλα δύναμη), τα χρώματα (windows live movie maker δύναμη) ή την αποφυγή κακοτοπιών του έμπειρου ματιού, θα είναι αρκετό όμως για να εικονοποιήσει το κομμάτι όσο πιο ταιριαστά στην αισθητική του γίνεται (κατά την μεμονωμένη άποψη της δημιουργού του), όπως και να μου αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις από τα γυρίσματα - υποκειμενικό και συναισθηματικό στοιχείο αλλά οι εκφάνσεις, οι προεκτάσεις και η σημασία της προσωπικής έκφρασης είναι μια άλλη συζήτηση

Με αφορμή το δίστιχο του αναφερόμενου στον τίτλο συγγραφέα "Δε θα πουν: ήτανε σκοτεινοί καιροί / Θα πουν: γιατί σωπαίναν οι ποιητές τους", το κομμάτι πραγματεύεται τη συνέχεια ενός κόσμου στα χέρια των παιδιών μας και των παιδιών τους και των παιδιών των παιδιών τους, όπου το μόνο που θα έχει απομείνει από την επιστροφή μας στο χώμα, θα είναι σκονισμένα κάδρα στους τοίχους παλιών σπιτιών και η αδυναμία μας να παραδώσουμε ένα κόσμο όπου ο έρωτας θα είναι ισχυρότερη κινητήριος δύναμη από τον πόλεμο.

Στίχοι/μουσική/ενορχήστρωση: Νεφέλη Λιούτα //

Από το άλμπουμ "1041ΑΚ (Φάηντερς, κήπερς) // κυκλοφορία: 5 Μάη 2015 //

Κάμερα: Θοδωρής Βρανάς, Νεφέλη Λιούτα //

Σκηνοθεσία: Νεφέλη Λιούτα //

Εμφανίστηκαν αλφαβητικά πέραν της υπογράφουσας οι: Θοδωρής Βρανάς, Στέλλα Κεχαγιά, Νικόλας Κούβαρης, Αναστάσης Κοκουγιάννης, Ρωμανός Λιούτας, Διονύσης Μόρφης, Νίκος Τσέλιος //

Ευχαριστούμε την οικογένεια Βρανά για την αρχοντική φιλοξενία στα Κύθηρα, τις: μαμά Νίκου, μαμά Νικόλα, μαμά Αναστάση για τη ευγενική χορηγία τροφοκαυσίμων και την υποβρύχια καμερούλα που άντεξε το γύρισμα //

Ηχογράφηση: Νίκος Αγγλούπας, Μιχάλης Τσομπάνογλου

Μίξη/mastering: Νίκος Αγγλούπας

Παραγωγή: Νίκος Αγγλούπας, Νεφέλη Λιούτα //

Θοδωρής Βρανάς: ντραμς, κρουστά

Νίκος Τσέλιος: κιθάρα

Μιχάλης Καλκάνης: κοντραμπάσο

Αλίκη Γκανά, Λαμπρινή Γιώτη, Αντρέας Κιλτσικσής, Γιάννης Λιούτας, Νέλλη Οικονομίδου: φωνές

Pan Pan: πειραγμένο πιανάκι

Νεφέλη Λιούτα: φωνή, βιολί, πιάνο, μπασοκίθαρο, κρουστά //

Από τον Μπρεχτ στα παιδιά μας

Μα δε θα πουν

τι σκοτεινοί καιροί

μόνο θ' απορούν

για όλα τα χιλιόμετρα σιωπής

Όταν θα γυρνούν

στους ύστερους αγρούς

και θα 'μαστε το χώμα

μιας απανθρακωμένης γης

Παιδάκι μου τον ύπνο σου

ποιός τον φυλάει ποιός βλέπει

μην κλέβουν τις ανάσες σου

στοιχειά κι αγέρι

Κι έτσι ντροπιασμένοι

εμείς οι ποιητές

σε τοίχους στριμωγμένοι

θα κρεμόμαστε δειλές ιτιές

Και τότε θα ρωτούν

τι από τα δυο

ο έρωτας ή ο πόλεμος

έμεινε να μας φυλάει εδώ

Παιδάκι μου τον πόνο σου

ποιός τον φυλάει ποιός ξέρει

ποιός σ' άκουσε να κλαις

μικρό μου μεσημέρι

Για τη μικρή ανάσα σου

που σου κλεψα απ' το χέρι

άδικη μάνα κι άπονη

χλωμό μου αστέρι

Ελευσίνα εν κινήσει //infared

Ελευσίνα εν κινήσει

Kodak Fun Saver #10: Κουφονήσια // Ανοιχτά στη θάλασσα

Άγονη Γραμμή Γόνιμη

Kodak Fun Saver #9: Πειραιάς - Κουφονήσια // Στην ίδια πόλη υπό βροχή

Άγονη Γραμμή Γόνιμη

Έργο αρ.1 για ασταθή κάμερα και ανοιχτές χορδές // Κουφονήσι, Φεβρουάριος 2015

"Άγονη Γραμμή Γόνιμη"

Κάνει κρύο, προαστιακέ

Then it's white

NWU LIVE @ six d.o.g.s // 6.2.15

Εν μέσω εξεταστικής, η Nefeli Walking Undercover μετά της μπαντός επιστρέφει στη σκηνή του Six D.O.G.S για λίγη αληθινή ελληνική νεωτεριστική λαϊκή μουσική δωματίου, στη χρονιά των παγετώνων.

-------------

Η Νεφέλη Λιούτα ζει και φτιάχνει τη μουσική της στην Αθήνα υπό το ψευδώνυμο Nefeli Walking Undercover.

Ανακατεύει τον ήχο των φυσικών οργάνων με τον ήχο των σπιτικών αντικειμένων, την kalimba και τα μακρινά ισοκρατήματα.

Έχει κυκλοφορήσει εις διπλούν το άλμπουμ “Τα μολύβια-κομάντος” (2011 - ανεξάρτητα, 2014 - περιοδικό “Κόκκινη Καρφίτσα”) ενώ μέσα στο 2015 αναμένεται η κυκλοφορία των μεταμολυβικών της, ορισμένα από τα οποία ακούστηκαν και απέσπασαν το πρώτο βραβείο σύνθεσης και στίχου στον πρώτο κύκλο των Αγώνων Δημιουργίας Ελληνικού Τραγουδιού του Ιδρύματος Ωνάση.

Είναι δασκάλα βιολιού, φοιτήτρια νομικής και φτιάχνει μουσικά παραμύθια για παιδιά και μεγάλους. Δουλειά της έχει παρουσιαστεί στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, τον φιλολογικό σύλλογο “Παρνασσός”, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον Σταυρό του Νότου κ.α.

Οι ιστορίες της μιλάνε για τα τρένα, τις ταράτσες, τις φωτιές και τους πατεράδες μας που ξύπνησαν μικροί στη νύχτα για να τους βρει το ξημέρωμα στα θαμπά καπνοχώραφα.

Live σχήμα:

Νεφέλη Λιούτα, βιολί / πιάνο / φωνή,

Ρωμανός Λιούτας, ηλεκτρική κιθάρα / κρουστά / φωνές,

Νίκος Τσέλιος, ακουστική κιθάρα / φωνές,

Δανάη Μπερή, φωνές,

Τριαντάφυλλος Μαρούγκας, κλαρινέτο,

Θοδωρής Βρανάς, ντραμς

Εκμυστηρεύσεις

Την Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015 έχω live.

Αυτό από μόνο του αρκεί για να με αναστατώνει, να μου ανακατεύει τη σειρά, να πελαγώνει το κεφάλι και το σώμα μου ολόκληρο, να πυροδοτεί ξανά τις πιο υπερθεαματικές εικονοποιήσεις των φλεγόμενων σκέψεων ενός διχασμένου μεταξύ λογικής και ονειροφαντασίας μυαλού. Ο Ιανουάριος είναι πάντα μια κλωτσιά, ένα συμβολικό ξεκίνημα, η καθιερωμένη στιγμή των μαζών που τα πάντα ετοιμάζονται να εκραγούν φρέσκα από το πλυντήριο κι εσύ είσαι ανίκητος, αετός, μια μηχανή που θέλει όλα τα καταπιεί, να τα ξεζουμίσει, να τινάξει τα χρώματα στο 200% των ικανοτήτων τους και να ανεβοκατεβαίνει ορμητικά μια στους αιθέρες και μια στη μάχη, πάνω, κάτω, πάνω, κάτω, ρύθμιση του ανοίγματος των φτερών, υπολογισμός της γωνίας, αέρας, πίεση, ο ήχος, η ελευθερία του υψομέτρου και η παθιασμένη φθορά της κατηφόρας και της ύπαρξης, εισπνέοντας ξανά και ξανά την αβάσταχτη οσμή της χημικής ένωσης αυτών που αχόρταγα περιμένουνε να ρθουν. Νιώθω το αίμα μου και τη ζωή να καταπιέζεται στις φλέβες και τους ιστούς, θέλω να κάνω τα πάντα, να χώσω όλη τη γνώση της νομικής στο κεφάλι μου, την ιστορία, τη γεωγραφία και την αστροφυσική ολόκληρη, θέλω να αρχίσω να τρέχω κάθε μέρα παγωμένα μίλια πλάι από λίμνες, κοιλάδες και πόλεις των ανθρώπων, θέλω να κάνω δίαιτα, να φτιάξω κοσμήματα, να κάνω live, να σχεδιάσω μπλουζάκια, να ζωγραφίσω ένα βιβλίο με συμβουλές προς μικρούς βιολονίστες, να ταξιδέψω, να βρω το ιδανικό χωράφι της φαντασίας μου για να κάνω το βίντεοκλιπ μου ή, ένα χωράφι άλλο που ποτέ δεν ονειρεύτηκα αλλά έχει χώμα μαλακό, ορίζοντα και ουρανό, και θέλω να βγάλω τον δίσκο μου, θέλω πάρα μα πάρα πολύ να βγάλω τον δίσκο μου, να τον μοιράσω, να τον δω να αναπνέει και να επικοινωνεί έξω από εμένα με έναν, με δύο, με δέκα, με εκατό ανθρώπους, και θέλω, θέλω, θέλω, έντονα, αλλά είμαι αργή και διστακτική και ήσυχη και απαλή και φεύγουν ώρες και μέρες κι η καρέκλα είναι ζεστή και ο αναβλητικός χαρακτήρας από μόνος του αναβάλλει την προσπάθεια αλλαγής της αναβλητικής φύσης του και φοβάμαι, φοβάμαι μια ζωή που το μυαλό θα παίρνει φωτιά με σχέδια και εικόνες, όλα τα αστέρια της παντοδυναμίας, αλλά το σώμα κι η δειλία θα σκουριάζουν βάζοντας μπροστά τις πιο ισχνές δικαιολογίες, βαριεστημένος υπάλληλος γκισέ με σκόνη και δαχτυλιές στα γυαλιά του, που λέει δεν βαριέσαι, κι αύριο μέρα είναι. Μέρα, σε έναν κόσμο που καταβροχθίζει με θράσος αυτό που λέμε όνειρο του καθενός, σαν αχόρταγο πάκμαν που καταπίνει αστεράκια, ένα αστεράκι εδώ δείχνει μια κάμερα με ένα συνεργείο κινηματογράφου, ένα άλλο αστεράκι δείχνει μια κατάμεστη αίθουσα πανεπιστημίου, άλλο αστεράκι ένα τραπέζι πρωινού γεμάτο, άλλο μια σκεπή, δυο γονείς, τρομακτικό το πώς τα αστεράκια από τα λαμπρότερα έπη καταλήγουν οι πιο αυτονόητες ανάγκες. Και με τι σθένος θα πραγματοποιούσαμε αυτό που αύριο δεν θα υπάρχει.

Εξ ου και κάνω βίντεο. Μικροσκοπικά βίντεο τραβηγμένα άτσαλα με το κινητό, δουλεμένα χωρίς δυνατότητες στο movie maker των windows, αθόρυβα teasers για το live των 6 Φεβρουαρίου στο six dogs. Δεν έχουν εφέ, ούτε τα χρώματα της φαντασίας μου να θέλω μέσα να χαθώ και να μη μ' εύρουν, έχουν όμως όλα ως κοινό παρονομαστή την κίνηση, η κίνηση είναι αέναη, η κίνηση δεν σκουριάζει, η κίνηση είναι παντού, σε φύση άνθρωπο και μέσα, η κίνηση φέρνει την αλλαγή και είμαι υπέρ, είμαι υπέρ της αλλαγής, κοινωνικά, πολιτικά, προσωπικά, κάνω μικροσκοπικά teasers για την αέναη κίνηση για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου πως υπάρχω σίγουρα αλλά υπάρχω καλύτερα όταν υπάρχω σε κίνηση.

Στρατευμένο ξεστόλισμα και teasers

"Όσο η παγωμένη μπύρα, το ζεστό φαγητό, το ροκ εν ρολ και όλες οι υπόλοιπες ανέσεις παραμένουν το αναμενόμενο, η διεξαγωγή αυτού του πολέμου δεν θα αποφέρει τίποτα άλλο παρά ανικανότητα."

Αποκάλυψη τώρα (1979)

Ξεστόλισμα 2014

photo: Theo Vranas

Στόλισμα 2015

Πρωινή εκδρομή σπίτι - αεροδρόμιο - σπίτι

Χουχούλιασμα

Ροκ εν ρολ

Charlie Hebdo: Τα μωβ μολύβια

Αφήσαμε στα ψηλά τους χαρταετούς

που μας πήραν τη φωνή

και χορεύουμε σιωπηλοί

πάνω από τα σπίτια μοναχοί

Και γίναμε κομματάκια από χαρτί

που αφήσανε τη γη

γιατί στον αέρα είναι ωραία

δεν θα γίνουμε πια στάχτη ούτε οργή

Στον ύπνο μας είμαστε δοξάρια και χορδές

μα όταν ξυπνάμε έχουμε κουμπάκια και ραφές

Κι απ' τις οθόνες δραπετεύουμε ξανά

με ελικόπτερα σαν χόλυγουντ

γιατί στον αέρα είναι ωραία

δεν μας πιάνουν δεν μας έχουν στη σκουριά

Και τα μωβ μολύβια βγήκαν μες στη νύχτα

για να ζωγραφίσουν στις σκιές που πνίγουν

τις ψυχές που ζουν στους υπολογιστές

που δε μιλούν δεν βλέπουν

δεν ακούν δεν έχουν

Και τα μωβ μολύβια ζωγραφίζουν μίλια

για να ταξιδέψουν οι χαρταετοί πριν πέσουν

(not a) Kodak Fun Saver #8: Κάμπος // β. άσπρο μαύρο

(not a) Kodak Fun Saver #7: Κάμπος // α. χρώματα