Εγχώρια και ευρωπαϊκά

Η ομορφότερη των υπαρχουσών εκτελέσεων από έναν άνθρωπο που το έργο του τείνει να υπερκεράσει τους διαξιφισμούς για το ναζιστικό του παρελθόν.

Έχει ισορροπήσει στο χρυσότερο tempo,
οι χρωματισμοί λιγώνουν τα σωθικά μου,
 και αν αυτός ακόμα,
ο ανατριχιαστικός μου Χέρμπερτ φον Κάραγιαν,
ερχόταν να μου πει, Νεφέλη,
αποδεχόμαι κάθε ακροδεξιά μου φήμη και διεκδικώ την ψήφο σου,
θα έκλεινα πίσω το μάρμαρο απαλά και θα έλεγα όχι.

Οι ακροδεξιές διακηρύξεις τοποθετούν στο κέντρο τους πιο δυσβάσταχτους αφορισμούς της ανθρώπινης αξίας και δεν μπορώ να προχωρήσω σε κάποιο επόμενο στάδιο πιθανής πολιτικής θεωρήσής τους, μιας και το στάδιο της ύπαρξης προηγείται της ένταξης σε οργανωμένες κοινωνίες.

Ή μήπως όχι;

Η Ευρώπη διψά για βία ενσωματώνοντάς την στο θυμικό της ως τη μόνη κάθαρση και καλωσορίζει χρόνους αίματος και σκοταδιού προσμένοντας τη λύτρωση.

Φρικτός αυτός, ο απωθημένος εαυτός μας