Σύνδεση με τοπικό καλώδιο 4

"Βάλε φωτιά σ' ότι σε καίει σ' ότι σου τρώει την ψυχή

έξω οι δρόμοι αναπνέουν διψασμένοι ανοιχτοί

ειν' η αγάπη ένα τραγούδι από γιορτή σε γιορτή

Ζήσε μαζί μου στον αέρα στη φωτιά στη βροχή

μας περιμένουν άδειες μέρες ραγισμένοι ουρανοί

ειν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή..."

Τι νιώθουμε όταν αναπνέουμε μέσα από μια όθόνη? Ανήσυχες μέρες έξω από το παράθυρο μας όσο εμείς μιλάμε με btw, brb, omg και 3 lol. Πόση ομορφιά κρύβεται σε μια εικόνα? Είναι απλωμένη στα φύλλα της ελιάς απέξω, στο στραβά παρκαρισμένο αυτοκίνητο του γείτονα, στους βρεγμένους δρόμους. Βγες έξω, κοίτα ψηλά, περπάτα στο δρόμο. Φύγε από το myspace και πες καλημέρα στον περιπτέρα στη γωνία. Κλείσε το youtube και πήγαινε στους Αφανείς να ακούσεις νέα σχήματα που πειραματίζονται με ότι αγαπάνε στην καθημερινότητα. Αλλά ζήσε...στον αέρα στη φωτιά στη βροχή, γιατί αλλιώς πώς θες να ταξιδέψεις? Απο γιορτή σε γιορτή, από πληγή σε πληγή, τα συναισθήματα που νιώθεις όταν γελάς κι όταν λυπάσαι δεν μπορούν να ζωγραφιστούν ούτε με KB ούτε με ΜΒ...σωστά? Γιατί η ματιά κρύβει μαγεία και το άγγιγμα πάθος. Φώναξε τα ακραία σου συναισθήματα και μην τα καταδικάζεις να μένουν ανενεργά όσο σερφάρεις στο internet. Ειν' η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή, ειν' η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή...Κάθε πρωί που ανοίγω τα παράθυρα θέλω να ταξιδεύω.